دوست داشتن امام على علیه السلام

95-پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:دوستى على گناهان را فرو مى‏خورد همچنان كه آتش هیمه را. (1)

952-سر لوحه كارنامه مؤمن،دوستى على بن ابى طالب است. (2)

953-هر گاه خداوند عشق و دوستى على را در دل مؤمنى استوار سازد و با این حال قدمش بلغزد (خطایى از او سر زند) در روز قیامت قدمش را بر صراط استوار نگه دارد. (3)

دشمن داشتن امام على علیه السلام

954-پیامبر خدا صلى الله علیه و آله-به على علیه السلام-:تو را جز مؤمن دوست ندارد و جز منافق دشمنت ندارد. (4)

احادیث در این زمینه بسیار زیاد و بلكه متواترند.

955-امام على علیه السلام:اگر با این شمشیرم بر بینى مرد با ایمان زنم كه مرا دشمن گیرد،هرگز با من دشمنى نكند و اگر همه دنیا را به منافق دهم تا مرا دوست دارد،هیچگاه دوستم ندارد.و این از آن روست كه قضا جارى گشت و بر زبان پیامبر امى گذشت كه فرمود:اى على!مؤمن تو را دشمن ندارد و منافق دل به دوستى تو نسپارد. (5)

على پیشواى نیكوكاران

956-پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:على پیشواى نیكوكاران است و كشنده بدكاران،هر كه او را یارى كند یارى شود و هر كه از یارى او دست‏شوید،بى‏یار ماند. (6)

957-به على علیه السلام-:آفرین و مرحبا به سرور مسلمانان و پیشواى پرهیزگاران. (7)

958-اى على!خداوند...دوست داشتن مستمندان را به تو بخشیده است،از این رو آنان به پیشوایى تو خرسندند و تو به داشتن پیروانى چون ایشان. (8)

959-درباره على به من وحى شده كه او سرور مسلمانان،پیشواى پرهیزگاران و رهبر رو سپیدان است. (9)

على امام و پیشواى شماست

960-پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:آیا شما را به چیزى رهنمون شوم كه تا هر گاه بر آن توافق كنید، (10) به هلاكت در نیفتید؟!همانا ولى شما خداوند و امامتان على بن ابى طالب است.پس،خیر خواه و مخلص او باشید و تصدیقش كنید.همانا این مطلب را جبرئیل به من خبر داد.

961-همانا خداوند عز و جل درباره على بن ابى طالب بمن سفارشى فرمود.گفتم:بار پروردگارا،آن را برایم روشن فرما.فرمود:بشنو!عرض كردم:گوش به فرمانم.فرمود:همانا على پرچم هدایت و پیشواى دوستان من و روشنایى (راه) كسانى است كه مرا اطاعت كنند.او كلمه‏اى است كه با پرهیزگاران همراهش كردم.هر كه او را دوست‏بدارد مرا دوست داشته و هر كه از او اطاعت كند از من اطاعت كرده است. (11)

962-خداوند درباره على به من سفارشى فرمود.عرض كردم:بار خدایا!آن را برایم توضیح بده.فرمود: گوش كن!عرض كردم:گوش مى‏كنم.فرمود:همانا على پرچم هدایت و پیشواى دوستان من است.این را به او بشارت ده.پس،على آمد و من به او بشارت دادم. (12)

على جانشین من است

963-پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:اى بنى هاشم!همانا برادر من،وصى من و وزیر من و جانشین من در میان خانواده‏ام على بن ابى طالب است.او دین مرا مى‏پردازد و وعده‏ام را به كار مى‏بندد. (13)

964-جبرئیل نزد من آمد و گفت:اى محمد!پروردگارت[به تو درود مى‏فرستد و]مى‏گوید:همانا على بن ابى طالب وصى و جانشین تو در میان خانواده و امت تو مى‏باشد. (14)

965-اشاره به على علیه السلام-:این برادر و وصى و جانشین من در میان شماست.فرمانش را بشنوید و اطاعت كنید. (15)

على وصى من است

966-پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:همانا وصى من،رازدار من و بهترین بازماندگانم و كسى كه وعده‏ام را به كار مى‏بندد و دینم را ادا مى‏كند على بن ابى طالب است. (16)

967-هر پیامبر وصى و وارثى دارد و على وصى و وارث من است. (17)

ابن ابى الحدید مى‏نویسد:بعد از رحلت پیامبر خدا صلى الله علیه و آله حضرت على به نام وصى رسول الله خوانده مى‏شد چون پیامبر مطالب و خواسته‏هاى خود را به او وصیت كرده بود.اصحاب و هم باوران ما این مطلب راانكار نمى‏كنند اما مى‏گویند:این وصیت در زمینه خلافت نبوده بلكه درباره بسیارى از امور و مسائل نو ظهور پس از ایشان بوده است. (18)

وى اشعار فراوانى را از شاعران صدر اسلام زیر عنوان‏«اشعارى كه درباره وصایت على سروده شده‏» (19) بازگو كرده است.او در توضیح این جمله امام كه:«وصیت و وراثت در میان ایشان است‏»مى‏گوید:ما شك نداریم كه على علیه السلام وصى پیامبر خدا بوده است،گو این كه افرادى كه از نظر ما كینه‏توزند،این نكته را قبول ندارند.البته به عقیده ما مقصود از وصیت نص و خلافت نیست‏بلكه مسائل دیگرى است كه-اگر روشن شوند-شاید برتر و مهمتر از موضوع خلافت‏باشند. (20)

هر كه من مولاى اویم على مولاى اوست

968-پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:هر كه من مولاى اویم على نیز مولاى اوست. (21)

969-اى بریده!آیا من به مؤمنان از خود ایشان سزاوارتر نیستم؟عرض كردم:البته،اى پیامبر خدا. فرمود:هر كه من مولاى اویم على هم مولاى اوست. (22)

970-عبد الرحمن بن ابى لیلى:على را دیدم كه در رحبه (كوفه) مردم را سوگند مى‏دهد:شما را به خدا سوگند مى‏دهم اگر كسى از شما هست كه شنیده باشد پیامبر خدا صلى الله علیه و آله در روز غدیر خم مى‏فرمود:«هر كه من مولاى اویم،پس على مولاى اوست‏»برخیزد و گواهى دهد عبد الرحمن مى‏گوید:دوازده تن از بدریان كه گویى هم اكنون یكایك آنان را مى‏نگرم،برخاستند و گفتند:گواهى مى‏دهیم كه شنیدیم پیامبر خدا صلى الله علیه و آله در روز غدیر مى‏فرمود:آیا من به مؤمنان سزاوارتر نیستم...؟عرض كردیم:البته،اى پیامبر خدا.پیامبر فرمود:هر كه من مولاى او هستم على نیز مولاى اوست.خدایا دوست‏بدار هر كه را دوستدار على باشد و دشمن بدار هر كه را با او دشمنى ورزد. (23)

على ولى هر مؤمنى است

971-پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:على از من است و من از او.او ولى هر مؤمنى است. (24)

972-عمران بن حصین:پیامبر خدا صلى الله علیه و آله سپاهى را به فرماندهى على بن ابى طالب گسیل داشت.او در این سفر كارى كرد...ما هر گاه از سفر برمى‏گشتیم ابتدا خدمت پیامبر خدا صلى الله علیه و آله مى‏رسیدیم،پس،بر آن حضرت سلام كردیم...مردى از آن میان برخاست و عرض كرد:اى پیامبر خدا،على چنین و چنان كرد.

پیامبر از او روى گرداند.مرد دیگرى برخاست و همان گفت كه آن اولى گفته بود.تا آن كه چهارمى برخاست و سخنان همان نفر اول را به زبان آورد.پیامبر خدا صلى الله علیه و آله در حالى كه چهره‏اش متغیر شده بود رو به او كرده فرمود:رها كنید على را،رها كنید على را،رها كنید على را،همانا على از من است و من از او.او پس از من ولى هر مؤمنى است. (25)

973-وهب بن حمزه:با على بن ابی طالب از مدینه به مكه سفر كردم.در راه از او اندكى تندى دیدم. گفتم:وقتى برگشتم و پیامبر خدا صلى الله علیه و آله را دیدم از او بد خواهم گفت.او مى‏گوید:وقتى برگشتم و به دیدار پیامبر خدا صلى الله علیه و آله رفتم از على بدگویى كردم.پیامبر خدا صلى الله علیه و آله به من فرمود:این حرفها را درباره على مگو.همانا على بعد از من ولى شماست. (26)

974-بریده اسلمى:پیامبر خدا به ما دستور داد به على به عنوان امیر مؤمنان سلام كنیم.در آن روز ما هفت نفر بودیم و من از همه كوچكتر بودم. (27)

على با حق است

975-پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:على با حق است و حق با على و بر محور او مى‏گردد.

ابن ابی الحدید مى‏نویسد:در اخبار صحیحى از قول پیامبر آمده است كه فرمود:على با حق است... (28)

976-حق با این است،حق با این است-یعنى على علیه السلام. (29)

977-حق با على است هر جا كه رو كند. (30)

978-بار خدایا!هر طور كه على گردید حق را با او بگردان. (31)

979-على با حق است و حق با على.آن دو هرگز از هم جدا نشوند،تا آن گاه كه در روز قیامت‏بر لب حوض نزد من آیند. (32)

على با قرآن است

980-پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:على با قرآن و قرآن با على است و هرگز از هم جدا نشوند تا در كنار حوض (كوثر) نزدم آیند. (33)

981-على با حق و قرآن است و حق و قرآن با على و از هم جدا نشوند تا كنار حوض نزد من آیند. (34)

982-این على با قرآن است و قرآن با على.از هم جدا نمى‏شوند تا در كنار حوض بر من وارد شوند.پس آنچه را در این دو بر جاى نهادم از آنها بپرسید. (35)

على حجت‏خداست

983-انس در خدمت پیامبر نشسته بود كه على علیه السلام وارد شد،پیامبر صلى الله علیه و آله فرمود: اى انس!من و این حجت‏خدا بر بندگان او هستیم. (36)

على دروازه علم پیامبر است

984-پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:من شهر علم هستم و على دروازه آن،پس هر كه علم خواهد باید از در بیاید. (37)

985-من شهر علم هستم و على دروازه آن.پس،هر كه علم خواهد باید كه از در آن وارد شود. (38)

986-على درگاه دانش من است. (39)

987-من سراى حكمتم و على در آن. (40)

988-على دروازه دانش من است و پس از من رسالت مرا براى امتم تبیین مى‏كند. (41)

على داناترین مردم پس از من است

989-پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:پس از من على بن ابی طالب داناترین فرد امت من است. (42)

990-على بن ابی طالب خداشناس‏ترین مردمان است و بیش از همه اهل‏«لا اله الا الله‏»را دوست دارد و بزرگشان مى‏دارد. (43)

991-پس از من،على آگاهترین فرد است‏به كار قضاوت و داناترین آنهاست. (44)

992-اى على!تو...وارث دانش منى. (45)

من و على از یك درخت هستیم

993-پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:من و على از یك درختیم و دیگر مردمان از درختهاى گوناگون. (46)

994-اى على!مردم از درختهاى گونه گونند و من و تو از یك درخت. (47)

995-جابر:پیامبر صلى الله علیه و آله در عرفه بود و على رو به روى آن حضرت قرار داشت.پیامبر فرمود:اى على!نزدیك من آى و پنجه‏ات را در پنجه من گذار.اى على!من و تو از یك درخت آفریده شده‏ایم.من ریشه آن درختم و تو تنه آن و حسن و حسین شاخه‏هایش.هر كه به شاخه‏اى از آن بیاویزد خداوند او را به بهشت در آرد. (48)

تو برادر من هستى

996-پیامبر خدا صلى الله علیه و آله-به على علیه السلام-:تو در دنیا و آخرت برادر من هستى. (49)

997-من همان مى‏گویم كه برادرم موسى گفت:«پروردگارا،سینه‏ام را فراخ گردان و كارم را آسان كن و از خانواده‏ام براى من وزیر و پشتیبانى قرار ده‏»،برادرم على را،«پشتم را به او قوى دار...». (50)

998-امام على علیه السلام-خطاب به پیامبر آن گاه كه میان اصحابش پیوند برادرى ساخت-:هر آینه جان از تنم برفت و پشتم شكست آن گاه كه دیدم با اصحاب خود چنان كردى و با من نه.اگر این رفتار شما از سر خشم بر من است‏بخشش و بزرگوارى از شماست!پیامبر خدا صلى الله علیه و آله فرمود: قسم به آن كه مرا به حق برانگیخت تو را آخرین نفر قرار ندادم مگر آن كه براى خودم مى‏خواستمت.تو براى من همچون هارونى براى موسى با این تفاوت كه پس از من پیامبرى نیست.تو برادر و وارث من هستى. (51)

على از من و من از اویم

999-پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:على از من است و من از اویم. (52)

1000-به على علیه السلام-:تو از من هستى و من از توام. (53)

1001-على براى من مانند سر من است‏براى پیكرم. (54)

1002-همانا گوشت على از گوشت من است و خون او از خون من. (55)

1003-به على-:اى على!تو از من هستى و من از تو.تو برادر و یار منى. (56)

از طرف من ابلاغ نمى‏كند مگر خودم یا على

1004-انس بن مالك:پیامبر صلى الله علیه و آله سوره برائت را (براى خواندن بر مشركان) به دست على داد و فرمود: (این سوره را) نمى‏رساند مگر من یا مردى از خاندان من. (57)

1005-پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:على از من است و من از على.از سوى من نمى‏رساند و ادا نمى‏كند مگر خودم یا على. (58)

تو براى من همچون هارونى

1006-پیامبر خدا صلى الله علیه و آله-به على علیه السلام:تو نسبت‏به من همچون هارونى نسبت‏به موسى جز آن كه پس از من پیامبرى نیست. (59)

1007-به على-:آیا نمى‏پسندى كه نزد من همان جایگاهى را داشته باشى كه هارون نزد موسى داشت،با این تفاوت كه تو پیامبر نیستى؟مرا نشاید كه بروم مگر آن كه تو جانشین من باشى. (60)

1008-امام على علیه السلام:پیامبر صلى الله علیه و آله فرمود:تو را جا گذاشتم كه جانشین من باشى. عرض كردم:اى پیامبر خدا!آیا از تو بازمانم؟فرمود:آیا نمى‏پسندى كه براى من چنان باشى كه هارون براى موسى بود جز این كه بعد از من پیامبرى نیست (61)

ولایت على

1009-پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:اگر على را به ولایت و سرپرستى گیرید خواهید دید كه رهنما و رهیافته است و شما را به راه راست مى‏برد. (62)

1010-اگر على را به خلافت‏برگزینید-كه فكر نمى‏كنم چنین كنید-او را رهنما و رهیافته خواهید دید. (63)

1011-آن گاه كه از موضوع فرمانروایى یا خلافت نزد آن حضرت سخن به میان آمد-:اگر آن را به على سپارید خواهید دید كه رهنما و رهیافته است و شما را در راه راست مى‏برد. (64)